Nihongo.pun.pl - Oficjalne forum czatu Nihongo - informacje o Japonii i języku!

No to zaczęło się...
Słyszałem często, że język japoński jest bardzo trudny. Te "znaczki" i w ogóle... Prawda jest taka, nie oszukujmy się, że wcale nie jest tak tragicznie. Oczywiście zawsze znajdą się zagadnienia trudniejsze ale nie jest aż tak źle jak ludzie mówią. Jednym słowem - nie taki diabeł straszny jak go malują.
Jak dla mnie można się pogubić czasem przy liczeniu, honoryfikacji. Nie jest rzeczą prostą "obsługa" Kanji To duża praca pamięciowa.
Powiedzieć jednak trzeba, że gramatyka japońska jest dość prosta.
W kolejnych lekcjach postaram się przybliżać wam zagadnienia związane z językiem, mam nadzieję, że wspomoże mnie Dan i uzupełni braki w wiedzy.

Pismo japońskie:

Istnieją trzy "rodzaje" pisma:
* Hiragana - powstała poprzez uproszczenie niektórych znaków kanji. Służy do zapisu końcówek gramatycznych i słów, które nie mają kanji lub są zbyt trudne.
* Katakana - trochę "kanciasta", dość prosta w czytaniu. Używana głównie do zapisu zapożyczeń, obcych imion i dźwięków nie występujących naturalnie w języku japońskim.

Nauczenie tych dwóch morariuszy (lub sylabariuszy) jest dość proste i z reguły następuje na takim etapie nauki (czyt. na samym początku), że nawet bywa przyjemne Opanowanie tych systemów zapisu gwarantuje nam możliwość zapisania wszystkich słów i dźwięków w języku japońskim, ale najlepsze dopiero przed nami, a mianowicie:

* Kanji - ludzie nazywają ten rodzaj pisma bardzo różnie. Słyszałem już: hieroglify, rysunki, obrazki, znaczki, piktogramy, rysuneczki i kilka innych. Są to znaki, które przywędrowały do Kraju Wiśni z Chin. Najczęściej znaki kanji posiadają dwa czytania.
Kun-yomi (czytanie japońskie) i On-yomi (czytanie sinojapońskie (pochodzenia chińskiego)). Największe słowniki japońsko - chińskie odnotowują 50, 60 a nawet więcej tysięcy znaków, jednak do codziennego funkcjonowania w Japonii wystarczy znajomość tzw. "kanji codziennego użytku" - 1945 szt. Wszelkie teksty, telewizja i reklamy przestrzegają tego limitu znaków. Jeśli znak jest spoza tego zestawu dopisuje się czytanie znaku lub używa w jego miejsce hiragany.


Zapis łaciński:

Aby zagranicznym maniakom ułatwić naukę wymyślono zapis łaciński. Nazywa się roomaji (za miast oo powinno być o z taką kreską, ale nie wiem jak cholerstwo zrobić)
czytanie tego zapisu bazuje na fonetyce angielskiej (chyba jakiś angielski mnich to dawno temu wymyslił). Na przykład:
watashi - łatasi
chiisai - ciisai
Jeśli mamy do czynienia z samogłoską podwójną zapisujemy nad nią kreskę (niestety nie wiem jak to zrobić tu...) wyjątkiem jest "i" zapisywane po prostu podwójnie - ii (ii oznacza dobry)

w - ł
y - j
j - dź [dż]
shi - si [szi]
chi - ci [czi]
Ja jestem zwolennikiem wymawiania tego miękko: si, ci.
Zapraszamy do lekcji nr. 1 - Czas poznać Hiraganę